PERrONGELUK
Als tweede cultuurevenement heb ik niet toevallig gekozen voor de voorstelling van 'PERrONGELUK' door toneelkring Bercklaer. We zijn namelijk met een groep uit onze klas naar deze voorstelling gaan kijken om onze klasgenoot Evi aan het werk te zien. Evi is lid van toneelkring Bercklaer en zij nodigde ons uit om naar één van de voorstellingen te komen. Dit konden we natuurlijk niet weigeren en daarom trokken we op 25 november naar het Dolhuis in Berlaar.
Ik wist zelf niet goed wat ik moest verwachten van het stuk. Ik ga niet vaak naar een toneel en ik kende het stuk niet, dus heb ik van te voren al wat opzoekwerk gedaan. PERrONGELUK is een romantische komedie geschreven door Pol Anrys. Het verhaal speelt zich af aan een perron. Een koppel dat op punt staat te trouwen geraakt maar niet uit over de invulling van wat de mooiste dag van hun leven moet zijn. De vrouw gooit haar verlovingsring weg waarna haar toekomstige op zoek gaat naar de ring. Hier botst hij op enkele daklozen die wonen aan de brug van het station. Daar leert hij die daklozen kennen, een sympathiek ouder koppel waarvan de vrouw blind is en twee franke roddeltantes die een zwanger meisje onderdak bieden tegen betaling, uiteraard. De jongeman krijgt enorm veel sympathie voor het zwangere meisje en dit zorgt voor een hele hoop drama. Zoveel drama dat het oorspronkelijke huwelijk afgeblazen wordt.
Een korte samenvatting van een heel fijne avond
De voorstelling vond plaats op het zoldertje van het Dolhuis. Het zoldertje is niet zo groot en volgens mij ook niet zo gemakkelijk om te gebruiken voor een toneel. Dit hebben ze creatief opgelost door het gangpad van het publiek in de zaal mee te benutten. Ik vond dit ook echt een meerwaarde aan het stuk. Zo zaten we er letterlijk middenin wanneer de verschillende personages het podium opgingen.
De voorstelling zelf vond ik heel fijn om te zien. Het was een stuk dat gepaard ging met heel dikwijls een lach, maar soms ook met wat triestere emoties. Het verhaal kende zijn ups en downs en door de knappe prestaties van de acteurs kwam dit ook heel goed over.
De rollen waren goed gecast, iedereen vertolkte zijn rol met veel overtuiging. Degene die voor mij het meest in het oog sprong was de blinde vrouw. We hebben lang getwijfeld of ze echt blind was of dat ze dit gewoon zo goed speelde. Na een kleine nabespreking met onze klasgenoten en Evi hebben we dan ontdekt dat deze vrouw dit gewoon zo goed speelde. Echt straf als je het mij vraagt. Kortom, PERrONGELUK was voor mij echt een wake-up call om wat vaker naar het toneel te gaan. Ik deed dit wel eens sporadisch, maar ik was na de pandemie de draad een beetje kwijt. Dus bedankt toneelkring Bercklaer voor de fijne avond en zeker ook Evi voor ons uit te nodigen!