Mijn eerste graphic novel: Maus

Graphic novels hebben me nooit echt aangesproken, ik wist er niet veel over en besteedde er niet veel aandacht aan. Tot ik na het lezen van één van de blogberichten van een klasgenoot toch wel geïnteresseerd geraakte. Het werd tijd om het eens een kans te geven en zo ben ik Maus beginnen lezen. Een graphic novel geschreven door Art Spiegelman. Eigenlijk was het gewoon een heel lang stripboek, een vernieuwende manier van lezen voor mij.

Kort geschetst:

Het verhaal gaat over Artie, een muisje dat vaak bij zijn vader op bezoek gaat. Hij wil graag een boek schrijven over wat zijn vader allemaal heeft meegemaakt tijdens de Holocaust en wanneer hij gevangen genomen werd door de nazi's.

Het verhaal wisselt zich af met scènes waarin je Artie ziet samen met zijn papa (Vladek) en met scènes van de Holocaust wanneer Vladek zijn verhaal doet. Vladek lijkt mij een best norse man, hij heeft dan ook één van de donkerste tijden uit onze geschiedenis meegemaakt. 

Ook lijkt Vladek mij wel een beetje een snoepertje. Hij vertelt zo bijvoorbeeld ook over zijn affaires en welke problemen hij daardoor kreeg. Daardoor krijg je wel een perfecte afwisseling van de "zware kost" die Vladek allemaal vertelt en de luchtige scènes waarin Vladek praat over zijn liefdesleven of waar Vladek en Artie samen gezellig zitten te babbelen.

Mijn bevindingen

Ondanks het goede verhaal en de leuke balans tussen donker en luchtig, heb ik wel wat minpuntjes opgemerkt. Het lettertype is soms erg moeilijk om te lezen en ook best klein. Het zag er wel leuk uit, maar ik denk dat dit voor mensen met dyslexie echt een no-go is. Wat ik visueel dan weer wel mooi vond waren natuurlijk alle tekeningen. Ook vond ik het leuk dat het in het zwart-wit was. Hierdoor voelde je die oudere vibe wel, een soort "flashbackvibe".

Ook was de zinsbouw in Vladeks tekstballonnen soms mis. Dit deden ze volgens mij opzettelijk om hem een soort accent te geven. Op zich is dit wel leuk om echt een realistisch beeld te krijgen van de personages, maar voor jongeren die eventueel problemen hebben met zinsbouw kan het misschien verwarrend zijn.

Een leuk momentje in het boek vond ik wanneer Artie een strip bekijkt die zijn vader van iemand gekregen had. De strip zou uit een obscuur boekje komen. Je kan je veel bij zoiets proberen voorstellen, maar wanneer je de pagina omdraaide kon je het stripverhaal lezen vanuit Arties ogen. Je hebt niet veel verbeelding nodig bij het lezen van een graphic novel, maar dat ze ook nog eens een strip in een strip zetten, dat vond ik wel leuk gedaan.

Het verhaal dat Vladek vertelde aan zijn zoon was soms wel confronterend, maar dit kan je wel verwachten bij een verhaal over de oorlog. Ik denk dat dit voor jongeren ook een goede manier kan zijn om zich op een makkelijkere manier te verdiepen in dat onderwerp. Zelf moest ik vroeger op school soms boeken lezen over de oorlog. Ik keek hier vaak heel hard tegenop of deed het zelfs niet. Dit zijn (denk ik) boeken waar veel jongeren geen interesse in hebben. Als ze me toen deze graphic novel hadden laten lezen, dan ging dat waarschijnlijk veel vlotter en had ik er ook meer van begrepen. Oorlogen zijn voor veel jongeren namelijk een erg abstract begrip, het is vaak ook een gevoelig onderwerp voor mensen om over te praten. maar dankzij deze graphic novel is het wel makkelijker om je er een goed beeld bij te vormen. Daarom kan ik deze graphic novel zeker aanraden. Het lijkt mij de ideale manier om een zwaar onderwerp zoals oorlog aan te kaarten, op een manier waardoor het sneller kan doordringen tot jongeren.