Studenten lerarenopleiding met hoofddoek vinden steeds moeilijker een stageplaats: "Directeurs scholen willen wel, maar zijn bang voor reacties van ouders"

19-12-2022

Voor mijn cultuurportfolio was ik nog op zoek naar een interessant mediaknipsel in verband met het onderwijs. Ik was aan het scrollen op de VRTnws-site en botste op deze merkwaardige krantenkop: Studenten lerarenopleiding met hoofddoek vinden steeds moeilijker een stageplaats: "Directeurs scholen willen wel, maar zijn bang voor reacties van ouders", hier wilde ik graag meer over weten.

Waarover gaat het artikel?

Het artikel gaat dus over meisjes uit de lerarenopleiding met hoofddoek die geen stageplaats vinden omwille van hun hoofddoek. Veel van de meisjes met hoofddoek stoppen dan ook met het volgen van de lerarenopleiding doordat ze geen hoofddoek mogen dragen. Dit probleem komt niet echt door de scholen, maar uit angst voor de reacties van de ouders. Ook wordt er in het artikel de nadruk gelegd op het feit dat hier veel talent mee verloren gaat. Scholen willen geen symbolen van vrouwelijke onderdrukking in het onderwijs. Maar interpreteren de hoofddoekdragende vrouwen dit wel zo? Bij de meesten is dit gewoon een vrije keuze. Ze dragen hun hoofddoeken met trots en niet als teken van onderdrukking. Scholen hebben ook nood aan rolmodellen uit andere culturen. Slechts 6,4 procent van de Vlaamse leerkrachten heeft een migratieachtergrond.


Wat ik hiervan vind:

Ik vind het best schrijnend dat we in het jaar 2022 (bijna 2023) nog steeds vallen over uiterlijke kenmerken van mensen. Er is een heel groot lerarentekort, dat nooit kan worden ingevuld zolang iedereen zich vastklampt aan (in mijn ogen) kortzichtige details. De hele essentie van lesgeven is in mijn ogen dat je je leerlingen iets bijbrengt op een correcte manier. Door verschillen in uiterlijk en culturen tegen te gaan, gaat een heel stuk van die essentie verloren. Iedereen wil vechten voor gelijkheid op alle vlakken, maar diezelfde 'iedereen' valt over details, die essentieel zijn om die gelijkheid te bekomen. Veel kinderen horen ook de reacties thuis van hun ouders over die volgens hun atypische leerkracht of stagiaire. En ondanks dat veel mensen het niet willen horen, die ouders bestaan nog steeds. Ik begrijp ook dat directeurs bang zijn voor die reacties, maar ik denk wel dat het beter zou zijn als ze dit gewoon negeren. Ooit zal het toch zo zijn en er zullen altijd voor- en tegenstanders zijn. De mensen kunnen er maar beter aan wennen, zolang die leerkracht goed lesgeeft zie ik geen probleem. Het kan toch niet dat het niet mogen dragen van een hoofddoek de reden is dat er zoveel potentieel verloren gaat? 

Ik vind dat veel scholen in deze tijd zich te hard vastklampen aan dat soort details. Hoofddoeken kunnen niet, een speciale haarkleur kan niet, een zichtbare tatoeage kan niet en noem maar op. Ik vind dat men zich hier minder op moet focussen, maar meer moet kijken naar de echte kwaliteiten van leerkrachten. Ik zeg dit niet omdat ik zelf tatoeages heb, ik begrijp ook dat leerkrachten een bepaalde voorbeeldfunctie hebben. Ik begrijp dat je niet halfnaakt voor de klas moet staan, ik begrijp dat je geen aanstootgevende teksten/symbolen moet laten tatoeëren, dit lijkt me dan ook vanzelfsprekend. Maar wat ik echt niet begrijp is dat onschuldige niet-aanstootgevende uiterlijke of culturele kenmerken verstopt moeten worden. Iedereen mag doen wat hij/zij mooi vindt, iedereen mag trots zijn op zijn cultuur en ik vind niet dat iemand dit ooit zou moeten verstoppen. Ik vind het al helemaal erg dat dit ook één van de redenen is dat veel mensen ontmoedigd geraken om leerkracht te worden. Men heeft tegenwoordig liever leerkrachten die vakken geven waarvoor ze totaal niet gestudeerd hebben dan een leerkracht met een hoofddoek? Komaan, dit kan toch niet? In een modern land als België moet dit echt wel beter.

Nog een laatste punt waar ik echt over val is dat andere mensen de betekenis van een bepaald uiterlijk kenmerk invullen. Hoofddoeken worden vaak gezien als een teken van onderdrukking, terwijl veel vrouwen ze vrijwillig en met trots dragen. Tatoeages worden gezien als een teken van rebellie, terwijl veel mensen ze zien als een vorm van kunst. Een vlekje of litteken op iemands gezicht wordt bestempeld met "ocharme" of een ziekte, terwijl die persoon misschien trots is op zijn uniek kenmerk en kerngezond is. Wie zijn wij, of ook maar iemand om die dingen in te vullen voor iemand anders? De dag dat iemand mij hier een goed antwoord op kan geven, zal ik waarschijnlijk pas stoppen met me hier druk in te maken. Echter vrees ik dat dit niet mogelijk is.


Maak een gratis website. Deze website werd gemaakt met Webnode. Maak jouw eigen website vandaag nog gratis! Begin